Toen ik als eerstejaarsstudent voor het eerst oog in oog stond met het Lipsius, voelde het niet meteen als een warm welkom. De metalen roosters en weinig kleur gaven het faculteitsgebouw een ietwat neerslachtige uitstraling. Echter is het stalen Lipsius sinds dat moment uitgegroeid tot een plek die voor mij vereenzelvigd is met al het moois van de Universiteit Leiden. Het is de plek waar ik naartoe ga voor colleges, mijn lunch, waar ik mijn vrienden zie en nieuwe vrienden maak. Het uiterlijk van het Lipsius heeft nooit afgedaan aan de beleving binnenin, en na mijn afstuderen zal ik het gebouw dan ook stiekem best een beetje missen.