Ik stond in de rij tijdens de pauze van een college in het Hugo de Grootgebouw, in 1977. Een lange rij, want we wilden allemaal thee. Voor mij stond Ivo Samkalden, alumnus van de Rijksuniversiteit Leiden, oud-minister, oud-Tweede Kamerlid, oud-burgemeester van Amsterdam, en in deze rij dus docent in zijn Alma Mater. Met zijn status had hij makkelijk naar voren in de rij kunnen lopen voor dat bekertje thee, maar dat deed hij niet. Voor hem was iedereen gelijk en bestonden er geen privileges. Het is precies die innerlijke academische beschaving en vrijheid waar ‘mijn’ Rijksuniversiteit Leiden voor staat.