Ik was er zelf niet bij toen professor Cleveringa zijn protestrede uitsprak. Op die dag, 26 november 1940, werden we wat voor mij de glorie van Leiden was: het bolwerk van de vrijheid in plaats van speelbal voor de bezetter. En zijn gehoor begreep hem. We gingen dicht totdat koningin Wilhelmina de universiteit in september 1945 weer volledig kon openen. We zijn er nog. En als het moet zal er een nieuwe Cleveringa opstaan om te zorgen dat dat zo blijft. Daarom houd ik van de Universiteit Leiden en ben ik er tot op de dag vandaag trots op dat ik haar mocht dienen als rector magnificus.
